Wybudowano ją w roku 1901 dla pobliskich zakładów chemicznych, produkujących karbid. Jej moc z początku wynosiła 10 MW, po rozbudowie w roku 1912 – ok. 60 MW. Pozwoliło to na rozbudowę zakładów i poszerzenie produkcji m.in. o cyjanamid wapnia (używany był dawniej jako nawóz, przed opracowaniem wydajnych metod produkcji saletry amonowej). W latach czterdziestych produkcja znacznie spadła ze względu na zwiększone zapotrzebowanie na węgiel dla celów militarnych, a pod koniec wojny, po serii niemieckich nalotów, została wstrzymana całkowicie. Po wojnie fabrykę usiłowano reaktywować, jednak w latach sześćdziesiątych rynek karbidu popadł w kryzys. W 1964 zakłady zostały przejęte przez inną spółkę; działały jeszcze do lat osiemdziesiątych.