Kopalnia węgla kamiennego

Historia wydobycia węgla kamiennego w regionie sięga jeszcze czasów średniowiecznych, ale to dopiero państwo pruskie w XVIII wieku rozpoczęło eksploatację na skalę przemysłową. Rozpoczęło się w roku 1769, kiedy to ogłoszono jednolite prawo górnicze i wprowadzono powszechną gwarecką organizację kopalń. Wydobywany w kopalni węgiel początkowo zużywany był głównie jako opał w gospodarstwach domowych oraz w warsztatach rzemieślniczych. W XIX wieku kopalnię znacznie rozbudowano, jak i również przyłączono doń leżące niedaleko gwarectwa. Pierwsza wojna światowa i powstanie Polski i Czechosłowacji zmieniły sytuację kopalni na niekorzystną; wymusiło to szereg zmian organizacyjnych i technologicznych. W 1945 roku kopalnia znalazła się w granicach Polski. Z początku wydobycie, wskutek m.in. niedostatku wykwalifikowanej kadry, stało na względnie niskim poziomie, częste też były wypadki śmiertelne wśród załogi. Od lat pięćdziesiątych produkcję stopniowo modernizowano, poprawiły się również warunki pracy górników. W 1955 kopalnia zatrudniała ponad 6 tys. ludzi, a wydobycie osiągnęło rekordową wartość 1,15 mln ton. Od tego czasu wydobycie stopniowo spadało i w latach dziewięćdziesiątych kopalnię uznano za nierentowną, i w 1996 zamknięto.